ترنم پرواز :: 87/12/6:: 5:0 صبح
شیخ طوسی مقدمات متداول علمی و دینی را در بهار جوانی فرا گرفت. در آن اوقات طوس، نیشابور، سبزوار، ری و قم مناطقی بوده است که وی می توانسته از محضر دانشمندان آنجا اعم از شیعه و سنی استفاده کند به ویژه قم که مرکز شیعیان بوده و دانشمندان بسیاری در آنجا می زیسته اند. در حقیقت عمده تحصیل شیخ در زادگاهش و نزد استاندان عادی سپری شده است، زیرا بعید به نظر می رسد که وی تا بیست و سه سالگی مدتی در یکی از مراکز علمی به سر برده و از محضر استادان قابل و شهیری استفاده کرده باشد، اما در یکی از آثارش از آنها یاد نکرده باشد. (4)
در ایام جوانی محمدبن حسن بن طوسی، از طرفی سلطان محمود غزنوی در غزنه و خراسان سلطنت می کرد و در رواج مذهب تسنن تعصب خاصی نشان می داد و از طرف دیگر پادشاهان شیعی آل بویه بر بخش مهمی از ایران حکم می راندند وری ، فارس و بغداد به صورت مراکز فرمان روایی آنها درآمده بود. و در این زمان آثار فکری و قلمی ابن بابویه “شیخ صدوق” پیشوای دانشمندان شیعه ایران که بالغ بر سیصد جلد کتاب و رساله می شد(5) بخارا تا بغداد را فرا گرفته بود. با فوت شیخ صدوق تمام پیشوایی شیعیان به شیخ مفید رسید و شیخ طوسی در سال 408 هـ.ق از آنجائیکه محیط خراسان را برای پیشرفت علمی و سیر کمالات خویش محدود می دید برای استفاده از محضر شیخ مفید و سایر علمای زمان خود رهسپار بغداد گردید.(6)
گرفته شده ازمقاله :اندیشه سیاسی،اجتماعی شیخ طوسی
نویسنده:حسین فرجامی
پی نوشت: منابع وماخذ
4- مدرس، محمد، ریحانه الادب، ج2، ص 399
5- موسویان، محمدرضا، اندیشه سیاسی شیخ طوسی، ص 16-15
6- همان، ص 16
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
